PRAWO OHMA

W 1826 roku niemiecki fizyk Ohm zauważył, że w metalowych przewodnikach natężenie prądu I w przewodniku jest wprost proporcjonalne do napięcia U między końcówkami przewodnika. Wyniki obserwacji Ohm zapisał w postaci wzoru:

 I = U / R

w którym R oznacza opór elektryczny, zwany w słownictwie elektrotechnicznym rezystancją

Na tej podstawie Ohm sformułował prawo fizyczne znane powszechnie jaki prawo Ohma

 

Natężenie prądu w przewodniku jest wprost proporcjonalne do przyłożonego do jego końców napięcia, a odwrotnie proporcjonalne do rezystancji przewodnika

            I = U / R
  

Prawo Ohma można jeszcze zapisać w postaci:

            U = I×R
 

Napięcie na końcach, przewodnika przez który płynie prąd I, jest równe iloczynowi rezystancji R przewodnika i natężenia prądu I

 

Jednostką rezystancji jest om oznaczony wielką literą grecką  W

Odwrotnością rezystancji jest konduktancja G

G = 1/R

Jednostką konduktancji jest simens S